Do's en Don'ts

De afgelopen maanden heb ik  veel gehoord, gezien, ervaren als het gaat om reacties van mensen op ons verlies. Ik realiseer me dat het voor iedereen heel moeilijk is om wat te zeggen. Mensen zijn bang om het fouten te zeggen en je onnodig verdriet te doen. Ook begrijp ik dat mensen ons liever ontlopen, omdat ze bang zijn. Geloof  me ook ik weet niet hoe ik moet reageren en wat ik moet doen, ook ik doe maar wat iedere dag opnieuw. Ik heb het internet afgezocht, me aangesloten bij lotgenotengroepen en met ouders gepraat die ook een kind hebben verloren, allemaal lopen ze tegen het zelfde probleem aan, het is voor de omgeving heel lastig, wij zijn de nachtmerrie van iedere ouder geworden.

Om het een beetje makkelijker te maken zet ik wat do’s en don’ts  op papier. Dit zijn mijn do’s en don’ts dus dit hoeft niet voor iedereen te gelden. Ook wil ik hiermee geen oordeel vellen, ik wil alleen laten zien dat soms goed bedoelde dingen fout kunnen vallen of overkomen.

Wat niet doen:

-         -  Negeren: loop niet weg als je ons ziet, ik begrijp dat je misschien het liefst onder een steen wilt           kruipen maar niet doen, we zijn niet besmettelijk en we zien het echt.

-         -  Vragen stellen waar je antwoord niet van wilt horen, voorbeeld vraag niet wat je voor me kan         doen als je het antwoord niet wilt horen. Ik kan soms antwoorden geven die niet reëel zijn, het is         mijn gevoel, verdriet wat spreekt.

-         -  Toon geen medelijden, we zijn niet zielig.

-        -   Blijf niet weg, ook al is het niet meer zoals voorheen en zijn wij veranderd of doen we anders, dit is     niet persoonlijk maar ligt echt aan onze situatie. Geloof me iedere dag is een gevecht en soms kom      je op het verkeerde moment of zie je me op de verkeerde plek.

-      -     Zeggen dat jij het allemaal niet zou kunnen en dat je hele dagen in bed zou liggen ofzo, wij               kunnen het ook niet, wij moeten en doen. Geloof me ik heb dagen in bed gelegen ook dat helpt           niet, de pijn wordt niet minder en Max komt niet terug.

-         -  Tegen mij zeggen dat ik moet bellen als ik hulp nodig heb, Ik bel niet want kwetsbaar opstellen is     niet mijn aard. Daarbij kan ik je niet zeggen waar ik hulp bij nodig hebt. Als je het gevoel hebt dat     je wat voor me wilt doen dan kom gewoon, een kopje koffie met mij drinken is ook wat doen.

-          - Zeggen dat tijd alle wonden heelt of andere loze spreuken, deze wond heelt nooit meer.

-        -   Niet oordelen, iedereen rouwt op zijn eigen manier en als ik lachend op een foto sta wilt het nog         niet zeggen dat het goed met mij gaat.

Wat kan je wel doen:

-          - Laten blijken door een berichtje, telefoontje wat dan ook dat je er bent, ieder berichtje zijn           kleine lichtpuntjes

-         -  Er onvoorwaardelijk zijn, ik heb nu juist mensen om mij heen nodig die er gewoon zijn, niet             oordelen maar er gewoon zijn.

-        -   Luisteren, ook al vertel ik het verhaal voor de 1000^ste keer

-        -   Medeleven tonen dat is wat anders dan medelijden

-          - Gewoon blijven komen ook al heb ik je de keer ervoor misschien gekwetst weet dat het niet                  persoonlijk is

-          - Samen met mij huilen, lachen, schelden wat dan ook maar vooral samen.

-      -     Wees jezelf en ben eerlijk

-        -   Troost me als ik het zwaar heb en dat heb ik het vaak, een arm om iemand heen zegt zo veel meer        dan een paar woorden.

Ik denk dat ik het in een zin kan uitleggen, ben er als ik je nodig heb, oordeel niet als ik op mijn bek ga maar raap me op of kom naast me liggen gaan we samen naar de sterren kijken, geef een knuffel, noem Max zijn naam, haal me af en toe uit de situatie door even wat “leuks “te gaan doen, verwacht niets want ik heb momenteel heel weinig te geven, ik heb mijn handen vol aan ons drietjes. What you see is what you get, meer is er even niet. Ik heb gemerkt dat niet iedereen dat kan, we zijn dierbare mensen kwijt geraakt. Ook daar oordeel ik niet over, iedereen moet doen wat voor hem of haar het beste is en voelt, het doet alleen wel pijn.

 Ik geloof oprecht dat iedereen het goed bedoelt en z’n best doet maar weet dat soms dingen heel fout kunnen aankomen. Geloof me, ik doe niet anders.