Afgelopen dagen zijn weer dagen waarin de emoties alle kanten opgaan. het is allemaal begonnen met afgelopen donderdag, die dag ben ik samen met mijn lieve nicht naar een medium geweest. Ik ga hier niet te veel over zeggen maar laat ik zeggen dat het alles behalve een mooie reading was. We kwamen allebei nog al verbaast naar buiten en dat kwam niet omdat er zoveel waarheid of mooie dingen besproken zijn geworden, dan weten jullie denk ik wel genoeg. Ik heb in het verleden al een paar mediums bezocht en had tot nu toe altijd echt een positief en fijn gevoel bij deze readings gehad, dit is de eerste keer dat ik me toch wel enigszins belazerd voelde, het was zelfs op het randje van respectloos. Dus van nu af aan ga ik alleen nog maar naar de mediums die ik ken en ik een goed gevoel bij heb. Jullie snappen dus wel dat ik boos, verdrietig maar er achteraf ook wel om heb moeten lachen. De toon was in ieder geval voor de rest van de dag gezet.
Vrijdag ben ik mijn oudste gaan halen in Tilburg en 's avonds met mijn zus en vriendinnen naar inspiration point geweest. Wat een leuke avond was dat, echt een aanrader voor iedereen. Top entertainment. lekker eten, alles voor een geslaagde avond. Dat was echt even de ontlading die ik nodig had, dat zijn de spaarzame momenten dat ik me weer heel even de "oude" Marie-josé voel. Al is het maar heel even, maar het is wel fijn om te weten dat ergens diep onder alle lagen er nog iets van mijn oude ik zit. Wat wel altijd jammer is, is het feit dat zo gauw ik de deur van ons huis binnen loop dat gevoel in een klap weg is, dan sta ik in een klap weer in de realiteit, de realiteit van ons leven, dan is al het vrije, blije gevoel weer in klap weg, volledig naar de achtergrond.
Zaterdag heb ik niet veel gedaan, ik was gebroken van de avond van te voren, ik merk dan toch dat ik ouder word en zo'n avond heel veel energie kost, daarbij smaakte de wijntjes goed dus jullie begrijpen wel, ik was niet zo fit meer. We hebben de dag afgesloten met een leuk spel, een avondje thuis met vrienden, gewoon lekker ouderwets een spelletje doen. Op die momenten mis ik Max altijd heel erg, Max hield van spelletjes doen en ik weet zeker dat hij dit een heel leuk spel had gevonden. Stom hé dat je ondanks dat je een hele leuke avond hebt er altijd een gemis is, er altijd iets knaagt, ik me altijd incompleet voel. Van buiten lach ik, maar van binnen voel ik het verdriet en de wanhoop die ik eigenlijk uit wil gillen. En als ik het zo opschrijf voel ik me ondankbaar, want iedereen doet zijn best om het gezellig en leuk te maken en echt waar het is ook echt gezellig en leuk en ik ben zo ontzettend dankbaar voor deze avonden, alleen is er altijd die leegte. Die leegte die niemand kan opvullen.
En dan is het pasen, een feestdag waar ik persoonlijk niet heel veel mee heb. Toen de kinderen klein waren vond ik pasen wel leuk. Paaseitjes verstoppen en samen verven, dat was het leukste. Verder maakte ik meestal wel een paasbrunch voor vrienden of familie, het was vooral een dag waarin lekker met vrienden samen deden eten en gezellig samen waren. Maar het is niet zo dat ik het als een echte feestdag zie, zoals kerst enz. Toch is ook pasen ineens anders, geen paasbrunch met vrienden, maar gewoon een ontbijtje onder ons drietjes, ook leuk en lekker maar toch anders. Geen gekleurde eieren meer, maar een gewoon hard gekookt eitje. En dan zie ik op facebook de foto's van gezinnen die samen een uitgebreide paasbrunch hebben, van kinderen die paaseieren zoeken, dan voel ik een steek. Ik wil dat niet voelen, ik wil niet zo'n verbitterde vrouw zijn of worden, maar ik voel het wel. Dan realiseer ik me dat ons gezin alweer niet meer compleet is en dat ook pasen geen pasen meer voor ons is. Ik ben het soms zo moe om steeds nieuwe tradities te moeten verzinnen, maar de oude tradities bestaan ook niet meer.
Op die momenten ben ik echt Jantje lacht, Jantje huilt, van de buiten kant niets te zien maar van binnen huil ik stiekem en voel ik me heel alleen. Pasen gaat weer voorbij en voor je weet is Job weer naar Tilburg en is mijn huisje weer leeg, dus in plaats van me zielig voelen ga ik proberen te genieten van dat wat ik wel nog heb en maak ik van deze paasdagen het beste wat we met z'n drietjes kunnen.
Ik hoop dat jullie ook allemaal fijn paasdagem hebben, geniet van de vrije momenten die jullie samen hebben en eet niet te veel chocolade xxxx
Korte inleiding
16 jaar geleden werd onze Max geboren. We hadden al een zoon en door de komst van Max was ons gezin compleet. Ik zeg was, want nu 16 jaar later is onze Max er niet meer. Max is op 29 oktober 2016 overleden. Hij was toen 15 jaar. Ineens ben ik de moeder van een overleden kind. Ineens staat mijn leven volledig op zijn kop en zit ik in een afschuwelijke nachtmerrie. Deze blog gaat over het overlijden van Max, wat het voor ons betekent en hoe ons leven binnen 1 seconden volledig op z'n kop is gezet en over alcohol bij jongeren. Ik hoop met deze blog wat steun te geven aan mensen die hun kind hebben verloren en mensen te wijzen op de gevaren van alcohol bij jongeren. Waarom alcohol bij jongeren omdat Max na een Halloweenfeestje is verongelukt, op dit feest heeft hij alcohol genuttigd waardoor hij letterlijk de weg kwijt was. Max was voor deze bewuste avond nog nooit op stap geweest, had nog nooit of bijna nooit alcohol genuttigd, dat wil zeggen hij heeft best wel eens een radler gedronken maar hij had totaal geen ervaring met alcohol of met de uitwerking van alcohol. Deze ontdekkingsreis in zijn korte puberbestaan is hem fataal geworden en ik hoop dat er een bewustwording gaat komen bij de jeugd en bij mensen achter de bar wat alcohol doet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.