leven berekenen in %

Er was eens.......zo begint vaak een sprookje en ook ik geloofde vroeger in sprookjes, in prinsen op witte paarden en ze leven nog lang en gelukkig. Wat was de tijd en leven toen nog simpel en onbezonnen. Wat heb ik in mijn jeugd genoten en veel gedaan waar mijn ouders nu nog geen weet van hebben, zoals het hoort.
Natuurlijk heb ik ook dingen gedaan waar ik spijt van heb of die ik nu misschien anders had gedaan maar ik heb eigenlijk altijd volop in het leven gestaan er altijd 100% gegeven.

Nu weet ik dat het leven geen sprookje is, ja ook bij ons begon het met er was eens.....hij was dan wel niet de prins op het witte paard, maar hij was en is nog steeds wel mijn prins. We woonden dan misschien niet in een mooi groot kasteel maar het was ons huisje wat we thuis noemden. Daarbij werd ons leven onbetaalbaar door de geboorte van onze 2 jongens. Wij maakten ons eigen sprookje, ons leven, ineens bestond ik zelf nog maar uit 33,33 procent, want de andere 66,66 procent werden verdeeld door Job en Max. Alles voor mijn jongens, mijn mooie mannen.

Verder leefde ik voor mijn werk, mijn werk was mijn hobby, niets was te veel en ik stond altijd klaar. Echt ik durf te zeggen als ik iets met hart en ziel deed was het mijn werk. In de vrije tijd die ik daarnaast nog over had, vond ik het heerlijk om vrienden uit te nodigen, lekker te koken, samen te eten, spelletjes te doen, gewoon genieten van gezelligheid en elkaar. Ons huis was eigenlijk altijd gevuld. Dat is iets wat ik mijn jongens ook altijd heb meegegeven, iedereen is welkom in ons huis en iedereen mag mee eten, aanschuiven of wat dan ook. Dus je ziet wel ik, wij hadden een rijk leven, ons sprookje en ook ik geloofde in we leven nog lang en gelukkig.

Ik hoef niet meer uit te leggen dat sprookjes niet bestaan en dat we leven lang en gelukkig ook een illusie is, ze zeggen niet voor niets de meeste dromen zijn bedrog.
Ons sprookje werd een nachtmerrie en ons leven een thriller. Ineens is niets meer belangrijk en ben ik de grip en het verouwen over alles kwijt. Ik ben letterlijk 33,33% kwijt en dat komt nooit meer terug, die zijn samen met Max gestorven. Dat is een groot leeg gat, wat ik letterlijk voel en wat leeg en pijn doet, iedere dag. Dan zijn er de 33, 33 % voor Job die nu heel veel waard zijn en die ik koester en bewaak daar komt niemand aan die zijn enkel en alleen voor Job. Dat houd in dat ik nog 33,33% voor mijzelf over heb, dat ahd ik altijd alleen dan zonder die leegte en dat grote verdriet. Nu slokt dat gat heel veel van mij op, dan ik heb zeker 25% nodig om uberhaupt de dag door te komen, om te overleven, om te blijven staan. Geloof me iedere dag opstaan, aankleden, verzorgen en de hond uitlaten is nu al heel veel. Dus als ik zeg dat ik niets doe op een dag klopt dat niet helemaal, want de dingen die ik doe kosten ontzettend veel.

Dat houdt in dat ik nog zo'n 8% overhoud, die zijn dan voor Jos, voor mijn vrienden, mijn familie, voor mijn werk, voor eigenlijk alles behalve overleven. Alles wat vroeger van zelf ging, waar ik niet over nadacht, kan ik nu niet meer, ik raak in paniek als er meer dan 2 afspraken in mijn agenda staan, ik overzie niet wat en hoe ik een dag moet inplannen. Dus ik gebruik heel veel van mijn 25% en waarschijnlijk ook van de 33,33% van Job om te overleven. Dit klinkt misschien heel simpel maar door het zo op te schrijven snap ik het zelf beter waarom de dingen die ik vroeger met 2 vingers in de neus deed nu absoluut niet meer kan en snappen mensen om mij heen misschien beter waarom ik afspraken afzeg, in stress raak van te veel prikkels, de hele dag moe ben en zo vergeetachtig ben als ik weet niet wat. Wat ik niet heb kan ook niet aanbieden, hoe graag ik het ook zou willen. Wat er niets is kan ik helaas niet toverern, want zoals ik al zei het leven is geen sprookje...........