Korte inleiding

16 jaar geleden werd onze Max geboren. We hadden al een zoon en door de komst van Max was ons gezin compleet. Ik zeg was, want nu 16 jaar later is onze Max er niet meer. Max is op 29 oktober 2016 overleden. Hij was toen 15 jaar. Ineens ben ik de moeder van een overleden kind. Ineens staat mijn leven volledig op zijn kop en zit ik in een afschuwelijke nachtmerrie. Deze blog gaat over het overlijden van Max, wat het voor ons betekent en hoe ons leven binnen 1 seconden volledig op z'n kop is gezet en over alcohol bij jongeren. Ik hoop met deze blog wat steun te geven aan mensen die hun kind hebben verloren en mensen te wijzen op de gevaren van alcohol bij jongeren. Waarom alcohol bij jongeren omdat Max na een Halloweenfeestje is verongelukt, op dit feest heeft hij alcohol genuttigd waardoor hij letterlijk de weg kwijt was. Max was voor deze bewuste avond nog nooit op stap geweest, had nog nooit of bijna nooit alcohol genuttigd, dat wil zeggen hij heeft best wel eens een radler gedronken maar hij had totaal geen ervaring met alcohol of met de uitwerking van alcohol. Deze ontdekkingsreis in zijn korte puberbestaan is hem fataal geworden en ik hoop dat er een bewustwording gaat komen bij de jeugd en bij mensen achter de bar wat alcohol doet.

zondag 27 augustus 2017

Tekst van een Rap 6 december 2016

Op 6 december 2016 hebben we Max zijn geboortedag gevierd op school bij Max, de vrienden en klasgenoten hebben toen een herdenking gehouden.
Tijdens deze herdenking hebben 2 geweldige meiden deze rap gezongen.
Helaas heb ik alleen de tekst maar deze tekst geeft onze Max zo goed weer die moest ik met jullie delen.........


Max
Ik weet niet waar ik moet beginnen, als ik aan je denk schieten zo veel dingen binnen.
Van de dingen die je hebt gedaan, tot de quotes die altijd zullen bestaan.
Van altijd blij, nooit een probleem tot je awesome batman portemonnee.
Van je aller raarste blikken tot het tekenen van pikken
Al met al komt het erop neer dat iedereen je mag en daarom doet het ook zo’n zeer.

Max M- a-ax, de maximale lol die we hebben gehad.
Altijd als een blije dolle puppy aan het springen door de stad.
Je betoverde onze Anne-Sophie met je #schijtfie.
Noooo grilzzz allowed, only one bbq per person.
Waarom bel je me, schrijft lottte, ook in de kou zonder mouw.
Rampeneren, zonder kleren, in je onderbroek.
Haalden 10’en zonder ooit te kijken in een boek.

Throwback to Griekenland, met alle snapchats in het restaurant.
Chocopasta op je neus, kapot gaan om een verslaafde Zeus.
In de Mac, dat was te gek.
Je dienblad die je wegpakt, zonder dat er iets was op gekwakt.
Loopt als een mongool naar de wc, weet niet hoe de code werkt, nee het zit niet mee.
Dan ook nog 2x bbqsaus in plaats van zoetzuur.
Ja dat was me pas een avontuur.
Kilometers van elkaar en nog steeds op één lijn
Jij schreeuwt: Is dat de Akropolis? En Jesse zoekt de Trevifontein.
Deze herinneringen raken we nooit meer kwijt, het blijft bij ons tot in de eeuwigheid.

Maar als we dan even eerlijk zijn,
Het verdriet doet natuurlijk ook pijn.
Iedere keer een klap in mijn hart,
Wie had dit nou verwacht.

We hebben je zo gemogen,
Met je mooie bruine puppy ogen.
Verweg, maar toch dichtbij.
De herinneringen aan jou, maken ons blij.

Max M- a-ax, de maximale lol die we hebben gehad.
Altijd als een blije dolle puppy aan het springen door de stad.
Je betoverde onze Anne-Sophie met je #schijtfie.
Noooo grilzzz allowed, only one bbq per person.
Waarom bel je me, schrijft lottte, ook in de kou zonder mouw.
Rampeneren, zonder kleren, in je onderbroek.

Haalden 10’en zonder ooit te kijken in een boek.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.