Begrijp jij het???

Max,

Wat een weekje heb ik achter de rug, ik ben deze week begonnen met werken.
En ik moet je eerlijk bekennen het is me reuze meegevallen. Ik had totaal geen verwachtingen meer, zeker nadat de vorige pogingen niet zo goed zijn verlopen. Ik ben er dus, althans heb geprobeerd er blanco in te stappen. En dat heeft geholpen, dan kan je niet teleurgesteld worden. Ik heb het afgelopen jaar namelijk toch wel wat dingen geleerd, zoals dat ik mensen niet kan veranderen en mensen niet dezelfde waarden en normen hebben, dat is nou eenmaal zo. Daardoor reageren mensen misschien niet zoals ik zou doen of verwachten maar dat is een feit. Ieder mens is anders. Dus ook mijn collega's zijn anders en reageren allemaal anders, dat zegt niets over mij of over hun, dat is het unieke van ieder mens. Door zo er na te kijken sta ik meer open voor de ander en kan ik het gesprek aangaan.

Ik heb het afgelopen jaar echt niet kunnen filteren dus alles wat er gezegd, gedaan of niet gezegd of gedaan werd kwam ongefilterd binnen en dat kan ik je vertellen is niet altijd even prettig, daardoor kan het echt zo zijn geweest dat ik dingen anders heb begrepen dan wat mensen bedoelde. Weet je Max, daardoor heb ik waarschijnlijk ook best wel wat mensen voor de kop gestoten. Alleen kon ik  er echt niets aandoen, het is niet zo dat ik het bewust deed, mijn filter deed het gewoon niet meer. Gelukkig komt die langzaam weer terug. Dat is ook maar goed, want ik vond mensen het afgelopen jaar echt niet zo leuk, ik bedoel mensen zijn egoistisch en alleen maar met zichzelf bezig, oordelen en veroordelen alles en iedereen en hebben overal een mening over en geven die gevraagd of ongevraagd. Ik ben echt wel geschrokken van de bekrompenheid van mensen. Mijn vertrouwen in de mensheid is het afgelopen jaar echt op een laag pitje komen te staan, ik ben te vaak op de koffie gekomen, zowel met onbenullig als met hele belangrijke zaken. Kijk maar eens naar de vrienden die ik verloren ben en de reactie van onze burgermeester en alle andere partijen. Als ik daar alleen al aan denk krijg ik rode vlekken. Wat betreft onze vrienden daar heb ik vast wel een aandeel in gehad maar geloof me na meerdere keren appe, bijna smeken van mij kant om het gesprek met ons aan te gaan ben ik daar ook langzaam klaar mee.

Ik heb respect voor de vrienden die ondanks alles dan na een hele tijd niets van gehoord te hebben inees bij ons aan de deur staan met een mooie bos bloemen op de dag voor 29 oktober. Dat zijn mensen die zitten in mijn hart. Of die ondanks alles toch op de sterfdag een lief appje sturen om te laten blijken dat ze toch aan ons denken, dat zijn de kleine dingen. Dat zijn mensen voor wie ik moeite zal doen om ze weer terug in ons leventje te laten, dat zijn mensen die het waard zijn.

Zo zie je maar wat werken en weer deelnemen in het leven met een mens kan doen, het geeft inzichten en stof om over na te denken. Het heeft mij in ieder geval weer aan het denken gezet, over waar ik sta, wat ik wil en waarom er dingen lopen zoals ze lopen. Wat kan ik er aan veranderen en is het aan mij om dingen te veranderen. Begrijp je wat ik bedoel.

Je weet, ik handelde altijd vanuit mijn gevoel, ik ben geen rationeel persoon. Maar nu merk ik dat mijn gevoel zo vlak is geworden, net alsof er een waas overheen is die niet alles meer doorlaat. Dat is een heel raar gevoel. Ik merkte dat bijvoorbeeld met werken, ik heb altijd gewerkt vanuit mijn hart, ik ben zo iemand die echt zegt dat je in de zorg moet werken vanuit je hart, vanuit je gevoel en nu merk ik dat het anders voelt, ik voel wel wat maar niet meer zo intens als vroeger, Weet je nog wat ik kon praten over "mijn"bewoners, thuis dingen zoeken over ziektebeelden of leuke activiteiten om te doen met "mijn "bewoners. Zal ik dat gevoel weer terug krijgen, zullen het ooit weer "mijn"mensjes worden?

Ook in huis was het een turbulent weekje. Je vader  heeft deze week de laminaat op je kamer verder afgemaakt en die is nu klaar, het voelt heel raar.Ik hoop dat ik ooit naar je kamer kan kijken en kan zeggen dat ziet er mooi uit. Maar voor nu mis ik je oude kamer, oude vloer, gewoon alles zoals het was. Je kleren liggen nu niet meer in je kast zoals ze lagen en daar kan ik wel om janken, ik weet niet of mensen dit begrijpen maar het zijn die kleine dingen zo belangrijk voor mij zijn. Alles gewoon zoals het was. Stom hé dat ik me vasthoud aan die kleine dingen, ik wil zo graag het leventje terug van voor......ik vind het leventje na tot nu toe maar moelijk, pijnlijk, leeg , vermoeiend. Ik bedoel alles lijkt zo anders, alles is zo anders. Mijn kijk op de wereld,op de mensen, op alles is veranderd. Het is net alsof ik niet meer voel wat ik eerst wel voelde. Begrijp je wat ik bedoel.

Ik verlang zo naar ons oude leventje, gewoon alles weer zoals het was. Je vader en ik hadden het leuk samen, jij en Job deden het allebei goed op school en ook hier thuis was het altijd gezellig. Het was altijd een zoete inval, er zaten bijna iedere dag wel mensen mee te eten of gezellig te kaarten of te borrelen. Voor mij gevoel hadden we het zeker het laatste jaar echt fijn hier. Ik mis dat, ik mis dat leventje, ik mis dat gevoel.....verdomme ik mis jou......vooral mis ik jou....

Max, ik denk dat jij de enige bent die mij nu echt begrijpt, die echt weet wat ik denk, voel en bedoel. Kon jij me maar raad geven over hoe en wat verder, kon jij me maar laten weten of ik het moet blijven proberen bij bepaalde mensen of dat ik het los moet laten? Max, ik begrijp me zelf soms niet eens hoe kan ik het dan van de ander verwachten..