Over een paar daagjes stap ik in je voetsporen, ik ga naar Athene. Ik ga opzoek naar de Akropolis.
Jij bent 2 weken voor je overlijden met je klas naar Griekenland geweest, volgens mij was dat een geweldige reis. Je hebt daar zo genoten en je kwam zo enthoiusiast thuis. Gelukkig hebben we van deze reis heel veel foto's en filmpjes dankzij je klasgenoten. Dit was de reis waar je verliefd bent geworden en ik ben zo blij dat jullie die reis nog hebben mogen maken.
Vanaf de dag dat jij overleden bent roep ik dat ik naar Athene wil, ik wil voelen wat jij hebt gevoeld, ik wil de Akropolis zien en wil ervaren wat jij hebt ervaren. Je vader wilt dit absoluut niet, iets wat heel veel discussies heeft opgeroepen, want wat had ik deze reis graag met je vader willen maken, Maar goed ik kan niet iemadn verplichten om mee te gaan en respecteer het feit dat hij dit niet wilt. Ik ben nu zover dat ik dan zeg prima dan ga ik met iemand anders.
2 lieve vriendinnen hadden aangeboden om deze reis met mij te maken, dus het plannen ging beginnen. Iets wat een hele klus is, aangezien beide vriendinnen werken en ik doodsbang ben dat de rechtszaak ieder moment kan beginnen. Uiteindelijk is de datum gevallen en ik ga 13 januari met Wendy, helaas kan Jen niet mee, gezien de drukte op haar werk kon ze geen vrij regelen. Iets wat ik echt heel jammer vind, maar mijn voorkeur gezien alle ontwikkeling rondom de rechtszaak was echt vroeg in januari. Dus misschien een beetje egoistisch maar voor mijn gemoedrust was dit de beste oplossing.
Hotel uitzoeken, reis uitzoeken dat was zo gebeurt. En ineens is het zover ik ga deze week naar Athene. Ik ga de stad opzoeken waar jij, mijn jongen verliefd bent geworden. Ik ga de Akropolis op en ik stap in jouw voetstappen. Jos heeft de route die jullie hebben gelopen voor mij uitgeprint, ik weet in welke restaurantjes jullie hebben gegeten, waar jullie hebben gelopen, dus ik kan echt jouw reis maken. Ik vind het spannend, mooi, eng, emotioneel tegelijk. Maar vooral verheug ik me erop.
Al weken ben ik op streetvieuw rond aan het lopen in Athene en sinds deze week weet ik dat ons hote, lettelijk maar 300 meter van jullie hotel ligt, we zitten gewoon in dezelfde buurt. Is dit niet toevallig. Komen we de zwerfhond tegen waar je me over hebt verteld? De hond die er voor gezorgd heeft dat we in plaats van bloemen geld hebben gevraagd bij je crematie voor de zwerfhonden.
Max, ga je met ons mee de reis in Athene beleven, ga je ons rondleiden? Gaan we samen bij elk gebouw vragen "is dit de Akropolis"? Gaan we samen naar starbucks en Mcdonalds, wat was het ook al weer kipnuggets met bbqsaus?
Max, ergens ben ik ook wel bang om deze reis te maken, jouw reis, naar de stad waar jij verliefd bent geworden, volgens mij niet alleen op de stad maar ook op lieve Anne.
Ik weet zeker dat jij me door de stad gaat leiden en me de mooiste plekjes laat zien......Max deze reis is van ons
Onze Max |
Max in Athene |
Dat zal mooi zijn maar ook pijnlijk. Sterkte ik hoop dat het je kan helpen.dikke 😘
BeantwoordenVerwijderen