Lieve Sexy Maxie

Lieve kerel van mij,

Afgelopen donderdag had ik een afspraak met een medium om weer even te kijken hoe het met je gaat, helaas is deze afspraak niet doorgegaan. Daar baal ik wel van ik had zoveel wat ik met je wou delen en nu moet dat weer wachten. Sinds die dag heb ik zo erg de behoefte om met je praten, er is zoveel gebeurt afgelopen weken en er gaat nog zoveel gebeuren.

Ik had zo graag willen weten wat je van de rechtszaak vond, hebben we hard genoeg voor je geknokt? Ik heb alles gegeven wat ik in mij had en misschien nog wel meer. Had jij nog dingen anders gewild? Ben je ook opgelucht dat ze schuldig bevonden zijn, maar voel je je ook daardoor zo boos, dat is het bewijs dat jij gewoon nog hier bij ons had kunnen zijn, als die bestuursleden hun verantwoording hadden genomen. Weet je Max, ik denk daar zo vaak aan terug en voel dan echt zo'n boosheid wist niet dat ik dat in mij had.
Ben je aan de andere kant ook blij dat dit juridisch gebeuren achter ons ligt, dat we ons daar niet meer mee bezig hoeven te houden? Ik in ieder geval wel, dat stukje is afgesloten voor mijn gevoel. Geen enkele straf was genoeg geweest, want ik had jou niet terug gekregen.

Ik had je ook willen vragen of je teleurgesteld in mij, in ons bent? Je vader en moeder die uitelkaar gaan, we hebben het niet gered Max. We hebben alles gegeven wat we ieder in ons hadden maar het is ons niet gelukt. Het voelt als falen en ik heb het gevoel dat ik Job en jou daardoor te kort doe. Het enige wat ik altijd voor jullie wou was een thuis, waar jullie je altijd welkom, vertrouwd en geliefd voelde, een warm nest, een ouderlijk huis. En nu ga ik in een flatje wonen en pap naar het zuiden. Weg ouderlijk huis, ik beloof dat ik er alles aan zal doen om er een thuis van te maken, voor Job en ook voor jou. Het spijt me echt, ik had het echt anders gewild, ik had ons leven echt anders voorgesteld. Pffff zo zie je maar dat jij en Job de schakel van ons huwelijk waren, nu is de schakel gebroken.

Wat vind je van het feit dat we je kamer zijn leeg aan het maken? We zijn er gisteren aan begonnen. Pfff Max ik vind het lastig, ik kan niet alles meenemen en bewaren maar pffff wegdoen is zo lastig. Je films van Batman, al je schoenen die onder het bed lagen. Je rommel uit je nachtkastje. Verder ben ik nog niet gekomen, maar dit was al verschrikkelijk. Samen met pap ben ik er aan begonnen. Ik weet dat het moet maar ik weet nog niet hoe. Ik hoop dat je begrijpt dat we niet alles kunnen bewaren, ik bewaar zoveel mogelijk dat beloof ik je.

Max, ik wil weer een stapje in de grote wereld gaan zetten, ik moet weer een stapje gaan zetten. Ik voel aan alles dat het tijd is. Ik wil weer aan werken gaan denken en weer deelnemen aan het "normale"leven. Maar ik ben bang, bang om de stap te zetten. Het blijft een strijd maar ik wil en moet ook deze strijd aangaan. En het niet als strijd zien. Ik weet dat jij zou willen dat ik weer ga leven, dat ik dat ga doen waar ik goed in ben, zorgen voor anderen. En het klinkt misschien gek, want je hebt gelijk, ik wil ook weer dat gaan doen waar ik goed in ben. Ik weet dat jij altijd bij mij bent. Ik weet dat mijn leven nooit meer het zelfde wordt, het wordt anders maar anders kan ook goed zijn. Ik wil niet meer bang zijn voor anders. Weet alleen Max dat ik bij alles wat ik doe, bij iedere stap die ik zet jij bij mij bent. Samen kunnen wij de wereld aan.

Weet je Max het leven is zo oneerlijk, zo hard, maar ik moet er wat van maken, Schijnbaar moet ik nog een taak volbrengen, ben ik nog niet klaar op deze plek. Ik hoop dat jij mij de wegwijst die ik nog moet afleggen. Op die manier delen we dat samen. Ik had nog zo veel met je willen doen en delen. Ik  mis je iedere dag meer, ze zeggen dat met de tijd het minder wordt, maar ik vind het alleen maar meer worden. Bijna 2 jaar....2 jaar zonder jou...het is en blijft absurt, belachelijk, onwerkelijk.

Ik hoop binnenkort weer even in contact met je te komen, dat ik even weer kan voelen en ervaren dat je bij mij bent. Ik voel het regelmatig maar ik wil even de bevestiging. Ik hoop dat ik binnenkort weer even kan horen hoe het met jou is. Bah Max ik mis je.............