Hoger beroep.....

De tegenpartij had na de uitspraak op 25 september 2 weken om te beslissen of ze in hoger beroep gaan en vandaag zijn die 2 weken om. Toch 2 weken van spanning, wat gaan ze doen, gaan ze in hoger beroep of accepteren ze het vonnis? Vandaag, net om 9:30 uur kwam het verlosssende woord, ze gaan niet in hoger beroep.

Het vonnis staat, 't Waeske is schuldig bevonden aan het schenken van alcohol aan jongeren en dronken maken van jongeren onder de 16 jaar met de dood als gevolg. Ze zijn schuldig aan de dood van Max. Terwijl ik het hier op schrijf lopen de tranen over mijn wangen. Zoals ik al eerder schreef dit is het bewijs dat Max's dood voorkomen had kunnen worden, mijn Max had gewoon nog kunnen leven. En schijnbaar trekken ze nu dan eindelijk na bijna 2 jaar het boetekleed aan, ze accepteren hun vonnis, ze zijn schuldig!!!

Nu wordt er jurisprudentie geschreven over deze zaak, zo raar onze zaak, onze Max wordt nu gebruikt als jurisprudentie in de toekomst voor eventuele andere zaken. Onze zaak is een waarschuwing voor alle jongerenverenigingen, voetbalclubs en andere horecagelegenheden. Zo bizar, zo onwerkelijk, zo triest......

Nu na bijna 2 jaar mag Max weer Max zijn, gaat het niet meer om het ongeluk, gaat het niet meer om 't Waeske, gaat het niet meer over het onderzoek, geen OM meer, geen spannende telefoontjes, geen dagen van spanning wachten op, geen pers meer.  We zijn zo dankbaar voor de getuigenverklaringen van de aanwezige jeugd die avond, die de waarheid hebben verteld over wat die avond gebeurt is. Die eerlijk de gang van zaken hebben verteld waardoor het duidelijk was hoe er met het alcoholbeleid of het missen van een beleid werd omgegaan. Max mag weer onze mooie jongen zijn, onze jongen waar wij 15 jaar van hebben mogen genieten, waar we nog zo veel meer van hadden willen en moeten genieten. Eindelijk mogen we, kunnen we en gaan we dit hoofdstuk afsluiten. Geen juridische molen meer voor ons.

Zo raar dat het klaar is, zo'n opluchting aan de ene kant en aan de andere kant ook een heel raar gevoel. Dit is bijna 2 jaar mijn dagelijks leven geweest en nu mag ik weer gewoon mama van Max zijn en mensen vertellen over alle mooie, leuke dingen die Max deed en zei, niet alleen maar steeds moeten verdedigen en moeten uitleggen en moeten verantwoorden, niet meer het hoe, wat, waar en waarom. Het is klaar...het is uitgelegd, opgelost, de waarheid staat zwart op wit. Max is overleden omdat de verantwoordelijke bestuursleden niet hun verantwoording hebben genomen en Max aan hun lot hebben overgelaten, hier zijn ze schuldig voor bevonden en moeten ze mee leren leven. Dat mogen ze met zich meedragen, dat hebben ze op hun geweten.

Wij moeten leven zonder Max, iedere dag weer wakker worden met een grote leegte, een groot verdriet, niets neemt dat weg. Maar nu is Max eindelijk verlost van het beed wat iedereen had en mag hij weer de mooie jongen zijn waar wij zo trots op zijn, waar wij zoveel van houden en die wij allemaal zo ontzettend missen.

20 dagen voor zijn sterfdag is het verlossende woord naar buiten, geen hoger beroep......het is klaar......ze zijn schuldig.......