Zwart op wit....

Ineens staat het zwart op wit en kan iedereen het lezen, Het bericht van de strafzitting.

https://www.om.nl/actueel/strafzittingen/@103908/verstrekken-alcohol/

Zo stom al maanden leef ik naar dit moment toe. Sinds we in november 2016 te horen hebben gekregen dat het OM de zaak verder ging ondezoeken, leef je naar dit moment. Al een paar weken weet ik dat de datum eraan zit te komen. Was nog steeds niet overtuigd dat het door zou gaan maar ineens staat het zwart op wit. Ineens is het een openbaar bericht, alleen het leen van zo'n bricht hakt er in, maar dit bericht gaat over mijn zoon. Ineens staat de strafeis zwart op wit en het gaat over mijn Max.

Sinds ik het gisteren online gelezen heb ben ik helemaal van slag, ik kan alleen maar huilen en voel me onrustig. Mijn lichaam reageert er op, heb maagpijn, hoofdpijn en niet geslapen. Zo stom dat ik hier zo op reageren. Sinds de dag dat wij aangifte hebben gedaan, sinds de dag dat het OM heeft gezegd dat ze tot vervolging overgaan, ben ik bezig met deze zaak, deze zaak.......Max zaak. Dat is het gene wat mij op de been heeft gehouden, daar heb ik al mijn booshied, frustraties in kunnen stoppen. En nu .....nu is het zo ver over 12 dagen komt de zaak voor en nu ....nu ben ik zo verdrietig, zo boos, maar ook bang, bang voor wat gaat komen,bang voor het onbekende, bang voor de periode erna, gewoon bang. Niemand kan zich voorbereiden op zo'n moment wat niemand verwacht dit ooit mee te maken in z'n leven. Een strafzaak, een rechtszaak, voor mij is dat een hele onbekende wereld die ik alleen op tv heb gezien. Maar ja ik zeg al steeds ik ben in een horrorfilm belandt en daar hoort dit dan ook bij.

Weer iets waar ik geen controle over heb, waar ik geen invloed over heb. Als ik iets geleerd heb is dat je eigenlijk nergens controle over hebt en voor een controlefrak als mij is dat echt een ramp, ik wil en moet controle hebben. Continu krijg ik een les loslaten, je kan niet bepalen of inschatten hoe of wat de ander doet of zegt. Los laten dat de ander of de situatie niet gaat zoals jij het had verwacht of zou doen. Ieder mens doet alles op z'n eigen manier. Ieder mens heeft z'n eigen motivatie om iets wel of niet doen. Dus loslaten.......maar de vraag is hoe. Hoe laat ik deze zaak los? Deze zaak is niet zo maar een zaak, dit is de zaak over mijn zoon, mijn Max......dit is het enige en het laatste wat ik kan doen en dat  moet hoe dan ook. dit moet ik doen, dit moet ik goed doen, hier heb ik maar een kans voor. Hier vecht ik al 23 maanden voor en nu is het zo ver en ben ik bang. Wat als ik het niet kan, wat als ik het niet goed doe? Tegelijkertijd ben ik hel strijdvaardig en is er een Marie-josé die zegt ik doe doet, ik laat ze horen wie Max was en wat een groot gemis wij allemaal iedere dag moeten doormaken, wat het met ons al maanden doet. Ik kan dit, ik moet dit en ik wil dit kom maar op!!

De hele film speelt weer de hele dag af, ik voel weer alles wat ik in die nacht en de dagen erna ook voelde. Het is net of Max steeds opnieuw sterft en ik opnieuw afscheid moet nemen van mijn jongen en nog steeds kan en wil ik het niet. Ik voel zijn aanwezigheid, ik ruik hem weer en mis hem iedere seconden van de dag. Dit is wat deze zaak al maanden met mij doet, deze zaak laat mij steeds alles herbeleven, deze zaak houdt Max in leven en laat hem steeds weer sterven. Dit klinkt misschien heel raar maar zo voelt het. Deze zaak....Max z'n zaak......eindelijk is het zo ver en Max ik beloof je ik sta er, ik zeg mijn zegje en laat de wereld zien wat voor mooi mens jij was. Ik blijf vechten voor je en laat niet los.

Dit is het enige en laatste wat ik kan doen en ik doe het met al mijn liefde voor jou.....