Mama/zoon weekje

Vandaag is de laatste dag van mijn mama/zoon weekje in Kreta. Het was een fijne, bijzondere ervaring, maar ook heel confronterend.
Wat had ik me er van voorgesteld of gehoopt......ik had gehoopt dat het ons dichterbij elkaar had gebracht, dat we eens voor het eerst echt gepraat hadden, helaas is dat niet gebeurt. Job gooit de deur direct dicht als ik over gevoelens en Max begin, heel jammer maar goed ik kan alleen maar mijn deur voor hem openhouden en dat weet hij ook wel. Heeft het ons dichterbij elkaar gebracht, hmmmm misschien waren we wel niet zo ver van mekaar verwijderd, Job is nog steeds Job, hij is alleen ouder, volwassen geworden, red zich prima zonder z'n moeder en staat met beide benen op de grond. Ik ben degene die veranderd is, ik zoek naar meer, naar iets wat de leegte opvult. Dat kan ik niet bij Job zoeken, want die vult de andere helft al van mij. Wat ik wel ben is ontzettend trots en dankbaar dat ik dit met Job heb mogen doen. Welke jongen van 19 jaar gaat zo maar even 8 dagen met z'n moeder op vakantie, dit is iets wat ik nooit meer ga vergeten. Ik ben zo blij, trots op die mooie jongen van mij, wat is het een kanjer.

Wat ik me heel erg realiseer als ik hier met mijn koffie aan het strand zit, is dat ik dit zo graag ook met Max had willen doen. Een weekje mama en Max....weer iets wat nooit gaat gebeuren. Nu pas realiseer ik me hoe belangrijk het is om qualitytime met je kinderen individueel moet houden. Niet zo maar een middagje maar echt een paar dagen alleen dat is zo veel waard. Die kans krijg ik niet meer, ik heb hem niet gegrepen toen ik de kans wel nog had.  Zo jammer.......

Ook hier in Kreta is Max geen seconden uit mijn gedachten, overal kom ik Batmanspullen tegen alsof Max zegt kijk mam ik ben er ook. Mijn Batman.....mijn mooie jongen....ik mis hem zo.....

Wie ik ook mis is Jos. En dat is positief zeker gezien het feit dat het echt niet lekker loopt tussen ons en een break echt wel even nodig was. Er is zelfs sprake geweest van een eventuele opname in een rusthuis voor mij, om elkaar even rust te gunnen. Maar een weekje Kreta heeft me toch wel in laten zien dat ik Jos nodig heb en me geen leven zonder hem kan voorstellen, met soms ook niet hahahaha. Maar het feit dat ik hem mis en ik blij ben als ik hem weer zie zegt genoeg. We komen er wel hoe dan ook.

 Nu ga ik nog even proberen te genieten van de zon en de zee, een boekje lezen want zelfs dat is gelukt deze dagen. En wachten tot Job zijn bed uitkomt om samen deze laatste dag een mooie dag ervan te maken.