Sinterklaas is het land uit en de kerstman staat klaar om zijn plek in te nemen. Dit jaar voor het eerst in mijn leven, in 44 jaar Sinterklaasavond helemaal alleen gezeten, geen pakjesavond helemaal niets. Iets waar ik aan zal moeten wennen nu Job in Tilburg woont en Jos en ik uitelkaar zijn. Maar geloof me het was niet leuk en voelde niet fijn. Dan is het 6 december de dag waarop Max 18 had moeten worden, die ochtend werd ik alleen wakker, niemand om even tegen te liggen, praten of om samen mee te huilen. Die dag zelf had ik niets gepland, gelukkig zijn er altijd wel lieve mensen die snappen dat ik die dag niet alleen door moet brengen en me van de bank komen halen. Mijn jongen had verdomme 18 jaar moeten worden, ik kan het nog steeds niet bevatten.
Voor 29 oktober 2016 vierden we op 6 december de verjaardag van Max en op 7 december kwamen de kerstspullen, het hele huis werd versierd, kerstmuziek op, gluhwein en chocoladekransjes om in de stemming te komen. Ik vond dat echt altijd zo'n heerlijke tijd. Dat is nu wel anders.
Nu zie ik overal de kerstbomen staan, lampjes flikkeren en het ene huis is nog mooier versiert dan het andere huis. Op de markt in de stad staat een levensgrote kerstboom en ook daar is de versiering in overvloed. Op de radio en in de winkels hoor je de kerstmuziek en op facebook zie de ene kerstboom foto en den andere, iedereen is in kerststemming.
Voor mij word dit weer een kerst zonder Max, weer een lege plek aan tafel, weer een groot gemis.
Ook een kerst in een ander huis, mijn flatje zonder kerstboom en kerstversiering in de tuin. Zo'n beladen tijd, aan de ene kant voel ik echt wel de kerstsfeer als ik buiten loop of door de stad vind ik dat soms wel gezellig aanvoelen, maar kan er soms ook echt misselijk van worden en eenmaal thuis is het weg. Kerst is nu echt een gemis.
Deze dagen staan en stonden altijd in het teken van samen zijn en familie, hoe groot is dat het contrast als je me nu ziet zitten. Geen samen zijn, maar alleen. De kerstdagen zelf vier ik gelukkig nog met Job. En ook Jos gaat eerste Kerstdag mee uiteten. Daar ben ik wel blij om maar toch is het leeg en eenzaam. De dagen voor kerst, het winkelen en de voorbereidingen kan ik nu met niemand delen, dat maakt dat ik me soms eenzaam en alleen voel. Mijn huisje is iets versierd om zo misschien een beetje in de stemming te komen, maar het voelt niet zo, ik mis zoveel iedere dag maar in deze tijd nog veel meer. Geen plannen maken voor oudjaarsavond, geen feestje organiseren, niets van dat alles. Hoe maak je nu nieuwe traditie in je eentje, hoe vul je deze laatste dagen van het jaar?
Nu eerst maar de donkere dagen voor de kerst doorkomen, de dagen waarin iedereen het druk heeft met cadeautjes kopen, boodschappen doen, kerstborrels enz. Zo was het voor ons ook altijd, ren en vliegwerk de laatste dagen voor kerst. Ik hoef nu niet meer te rennen en te vliegen, ik moet helemaal niets en misschien klinkt dat heel aantrekkelijk maar ik mis zelfs het rennen, vliegen en stressen. De gekte rondom kerst.
Mijn derde kerst zonder Max en nog steeds vind ik het oneerlijk, ben ik boos en verdrietig. Mijn eerste kerst in mijn eigen huisje ook dat vind ik nog steeds niet leuk en kan ik verdrietig om worden, maar ook hier kom ik weer doorheen en ook hier ga ik het beste van maken, voor Job maar ook voor mijzelf want eerlijk is eerlijk ik heb het vind ik zelf ook wel verdiend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.