Alleen op vakantie

Daar zit ik dan helemaal alleen in Turkije in een prachtig resort, echt alles erop en eraan. Voor het eerstin mijn leven alleen op vakantie. Volledig op mijzelf aangewezen. Zo raar.

Jaren stonden de vakantie in teken van mijn jongens, campings in Italië of Kroatie, glijbanen, kinderanimatie noem maar op het was er allemaal. En wat verlang ik weer na die tijd. Lekker met mijn jongens met mijn gezin, gewoon lekker burgelijk. Maar mijn leven is niet burgelijk, mijn leven is alles behalve burgelijk en ik ben alleen maar zoekende. Zoekende naar wie ik ben, wat ik wil en alles wat erbij hoort.

Ik zit dus in Turkije in Kemer, in 2003 ben ik al eens in Kemer geweest met mijn jongens, een geweldige vakantie was dat. Wat hebben we toen als gezin genoten, van het warme weer, het lekkere eten, het animatieteam en onze lieve vrienden die we op het vliegveld destijds hebben leren kennen. Job was toen 4 jaar en Max een peuter van 2,5 jaar. En nu zit ik weer in Kemer, weer in een top  heerlijk weer, top animatie maar geen Job en geen Max. Soms denk ik echt waar ben ik aan begonnen, maar goed wie A zegt moet ook B zeggen en daarbij kan ik niet eerder naar huis dus ik geef me over aan deze dagen.

Het is zo raar om volledig op jezelf aangewezen te zijn, om geen rekening te houden met maar ook niemand hebt om dingen mee te delen.  Ik mis dat wel, ik merk dat ik wel een mens ben die wilt delen of eigenlijk wist ik dat wel, maar goed. Om mijn heen zie ik heel veel verliefde stelletjes wat ik goed kan zien en ook echt oprecht mooi vind, oudere echtparen die samen genieten van hun welverdiende vakantie, iets wat ik heel mooi vind maar ook wel steekt, dat had ik ook wel gewild, met mijn partner genieten van onze oude dag. Maar wat ik lastig vind zijn de gezinnen, zowel die met kleine kinderen als die met pubers, samen lachen, samen stoeien, samen eten en genieten......dat doet pijn, dat had ik mijzelf en ons zo gegund.....maar helaas ik zit hier alleen op mijn balkon van het hotel met een wijntje te kijken naar het gedruis beneden me.

Toch is er ook een stukje wat trots is, wat tegen mijzelf zegt je doet het wel maar even, je gaat gewoon alleen op vakantie, schijt aan alles en iedereen maar gewoon doen waar je behoefte aan hebt, zon, zee en helemaal niets moeten, en dat heb ik hier wel. Maar vanavond voel ik even alleen de leegte en het gemis, vanavond voel ik me even zielig en ook dat mag want daar heeft hier niemand last van. Vanavond heb ik weer eens heimwee naar hoe het was en wil ik niet kijken naar hoe het is, ik wil gewoon weer dat gezinnetje met z'n viertjes al was het maar alleen voor vanavond.......